LAATSTE NIEUWS

De laatste rit/weekend was bij onze zuiderburen in Balen. Die genen die binnen wilden slapen konden kiezen uit de vele slaapvertrekken. Ondanks dat het ’s avonds wat frisser werd bleven een groot aantal diehards gewoon kamperen. Er was een grote opkomst met een aantal gasten uit het Verenigde Koninkrijk, Schotland en Duitsland. Het was erg gezellig met voldoende eten en drank. Voor de liefhebbers was er ’s avonds een lekker ouderwets kampvuur. Op zaterdag werd de toerrit verreden. Van te voren waren de GPX bestanden verstuurd die je in je navigatie kon laden. Onderweg kregen we een geweldige warme lunch aangeboden in een restaurant dat je alleen met behulp van navigatie kon vinden. ‘ s avonds werden er door een aantal teams spelletjes gespeeld. En bleef het gezellig tot in de late uurtjes. Op zaterdag avond stond er een snackwagen die ons van lekkere Vlaamse frieten en snacks voorzag. Vincent en de overige teamleden erg bedankt voor het fijne weekend.

In de tussen tijd zijn we met een aantal mensen bezig geweest met voor bereidingen voor de International die in 2026 in Nederland word gehouden. Hiertoe hebben we een aantal locaties bezocht en hier een keuze in gemaakt. Onze keuze is gevallen op een groot groepskampeer terrein in Borculo. Deze locatie voldoet nagenoeg aan alle wensen die we van tevoren bedacht hadden. We hebben nu ruim tijd om alle bijkomende zaken uit te werken.

Voor het jubileumjaar hebben we weinig aanmeldingen gekregen. Erg jammer, want we willen er graag een boeiend jubileumjaar van maken met activiteiten over het hele jaar verspreid en dat door veel leden gedragen wordt. Aanmelden hiervoor kan natuurlijk nog . Ook horen we graag wat voor activiteiten we kunnen gaan plannen.

De agenda voor komend jaar is al aardig gevuld. Er liggen nog twee weekenden in de planning. De AlV wordt komend jaar op 25 januari gehouden.

Zoal al eerder vermeld word de International volgend jaar in Schotland gehouden. Nu kunnen we ieder voor zich gaan plannen en boeken maar dat is niet gunstig. We kunnen beter kijken waar de interesses liggen voor de overtocht zodat we een groepsboeking en of een vroegboeking doen. Graag hoor ik wie er wil gaan, hoe lang je wilt gaan, op welke datums je wilt reizen, wat voor vervoermiddel en het aantal personen. (harrie.vanewijk@hotmail.com)

Keep the rubber on the tarmac

Een vraag die je aansluitend kunt stellen: welke hulpmiddelen staan ons nu of wellicht later ter beschikking? Menigeen maakt gebruik van een bril omdat zonder zo’n hulpmiddel deelname aan het verkeer lastig zo niet onmogelijk is. Dat vinden we dus heel normaal. We gebruiken helmen, handschoenen en beschermende motorkleding voor de veiligheid, maar ook wel als hulpmiddel om kou en regen buiten te houden. Maar zou ons nog meer ten dienste kunnen staan?

Binnen onze club heb ik ze nog niet gezien, de elektrische starters. Ze zijn voor sommige modellen motorfiets gewoon te koop. De Franse firma Alton maakt ze bijvoorbeeld voor de Norton Commando. En in tijdschriftartikelen kom je af en toe fraaie staaltjes van huisvlijt op dit gebied tegen. Zijn onze AJS- of Matchless-en gemakkelijke starters in vergelijking met andere motoren, die wellicht een hoge(re) compressie hebben? Zou kunnen. Toch mag het niet verbazen als ook binnen onze gelederen eens zo’n elektrische starter opduikt.

Een ander type hulpmiddel zag ik een tijdje terug in het Louwman Museum. Een zogenaamde ‘einspurauto’ van Mauser uit 1923. Deze ‘eensporige auto’ is niets anders dan een motorfiets met zijwieltjes. Na de eerste wereldoorlog mocht de Duitse wapenfabrikant Mauser geen wapens meer produceren. Daarom werd gezocht naar andere opties.

De einspurauto heeft in parkeerstand de zijwielen omlaag. Na het wegrijden wordt met een hendel van binnenuit het wielstel omhoog getrokken. De berijder geniet al rijdend van het comfort en de beschutting van een auto. Dat dat was althans het idee. Er werd met deze voertuigen ook wel aan races deelgenomen. Desondanks is het concept van de einspurauto geen doorslaand succes geworden. Best denkbaar dat de voordelen niet opwogen tegen de nadelen. Toch zou je zeggen dat een slimme eigentijdse ontwerper nog eens naar het idee zou kunnen kijken. Daardoor zou er best een praktisch bruikbare oplossing uit kunnen komen, ook voor toepassing op klassieke motoren. Velen van ons begonnen hun tweewielige carrière met zijwieltjes. Waarom zou je er niet ook mee kunnen eindigen?

Binnen het bestuur zijn al diverse suggesties voor jubileum-activiteiten langsgekomen. Bekende onderwerpen als: kampeerweekeinde, een boek, een kalender, een film en/of een tentoonstelling. Een verloting, een jaar gratis lidmaatschap – noem maar op. Om de ideeënstoom in goede banen te leiden en de haalbaarheid ervan goed in het oog te houden willen we een jubileum-commissie in het leven roepen. Een commissie die met volledige vrijheid van denken en een ruime vrijheid van handelen de activiteiten rondom het jubileumjaar wil begeleiden. Bij dezen een oproep voor leden van deze commissie. Spreekt het je aan om mee te doen, of heb je zin om één bepaald onderwerp onder je hoede te nemen? Meld je dan even aan bij onze secretaris Ad Janse of bij ondergetekende.

Wat betreft de IJR: de commissie die het evenement in Diekirch organiseerde zal na afhandeling van de financiële zaken formeel worden opgeheven. Ten behoeve van de IJR 2026 wordt een nieuwe commissie samengesteld. Er zullen vast overlappingen zijn tussen die twee commissies. Maar er is zeker ook ruimte voor nieuwe leden, bijvoorbeeld als zij in de nabijheid van de nog te kiezen rally-locatie wonen. Interesse? Meld je aan!

Voor vragen of reacties: cees.zwinkels48@gmail.com / 06-28549329.

Cees Zwinkels

Op mijn reis naar Slovenië kwam ik op een grote en mooi gelegen camping in Luxemburg. De eigenaar (Bas) gaf aan gewend te zijn met grote groepen motorrijders, hij kon voor catering zorgen, voor drank en er kon een grote tent geplaatst worden. Er waren natuurlijk een paar kleine minpunten maar die konden opgelost worden. Het leek te mooi om waar te zijn. Na met een aantal mensen in Slovenië hierover gesproken te hebben ontstond een team en het plan om dit verder te onderzoeken. We kregen veel enthousiaste reacties uit binnen en buitenland. Na een aantal opties bekeken te hebben en na vele overlegronden werd er definitief ja gezegd tegen Diekirch. Een aantal grote tenten konden we huren van de Luxemburgse Honda Goldwingclub. Het jaar volgend werd er veel werk verzet, plannen gemaakt, afspraken gemaakt en uitnodigingen verstuurd. Allemaal veel maar wel leuk werk. Een week voor de International kwam het team en een aantal vrijwilligers naar Luxemburg om de tenten op te zetten en alles klaar te maken voor ontvangst van de gasten. Het was droog en warm weer. Iedereen had er veel zin in. Op donderdag kwamen al veel mensen aan. Het regende volop en ’s avonds kwam er een onheilspellende mededeling van Bas dat het water zou gaan stijgen en dat er mogelijk een overstroming kon komen. Hij zou bijtijds geïnformeerd worden door de lokale autoriteiten en hij zou mij dit op vrijdag morgen om 06.00 uur laten weten. we zouden dan nog zo’n 6 uur de tijd hebben om te evacueren. Tot onze grote opluchting kwam er geen melding. Ik en een aantal anderen hebben die nacht slecht geslapen. Ook op vrijdag regende het continu. Het grote probleem was niet de ter plaatse vallende regen maar wel het vele water dat vanuit Frankrijk en Duitsland naar Luxemburg kwam. Er kwamen die dag veel mensen binnen die de hele dag regen hadden gehad en blij waren dat ze er waren. Tegen de avond kregen we weer de melding dat het spannend zou worden. Er volgde overleg met Bas en de burgemeester. De burgemeester kon niets doen zolang hij geen officiële melding van de autoriteiten had. Op basis van zijn eigen ervaring gaf Bas op een gegeven moment aan dat we moesten ontruimen en wel heel snel. De campers, caravans en busjes moesten maar een plek in Diekirch zoeken. De tenten konden naar een hogere gelegen plek tussen een aantal huisjes geplaatst worden. Het was hectisch en daardoor onoverzichtelijk. Een aantal mensen gingen naar huis, konden in de receptie of het restaurant slapen of zochten een hotel in de omgeving. In no time stroomde camping over. Omdat de vooruitzichten slecht waren besloten we na een kort overleg om de International te beëindigen en om iedereen zoveel als mogelijk te informeren. Op zaterdag gingen veel mensen naar huis, een aantal gingen toch de geplande toerritten rijden of naar het war museum in Bastogne. Er waren ook mensen die moesten blijven omdat ze niet bij hun opgeslagen spullen of auto konden komen. Ondanks alle ellende waren er ook leuke momenten zoals Joop Visser die slechts in zijn onderbroek gekleed de beamer uit de tent ging halen, maar ook mijn trailer uit het water trok met daarop de fiets van Sophie. Ook bijzonder was Cees Zwinkels die op de fiets door het water ging en de opgeslagen spullen ging halen. Bas was ons ondanks zijn eigen sores zeer welwillend en tegemoetkomend. Op Zondag hebben een aantal mensen nog een toerrit gemaakt. Er is heel veel om over te schrijven of om na te vertellen. We hebben heel veel steunbetuigingen gekregen, bedankjes en opmerkingen zoals “deze Rally zal nog lang in ons geheugen blijven”. Wat ons rest zijn de diverse betalingen en wordt er gekeken naar mogelijke teruggave van betalingen. In tussen zijn we ook al weer bezig met het plannen van de International 2026 In Nederland en het 50 jarig jubileum van onze Vereniging.

Volgend jaar wordt de International door de Schotse sectie georganiseerd in het plaatsje Kyleakin op Skye in Schotland. De datum is van 6 juni tot 9 juni.

Keep the rubber on the tarmac

Balans en beweging zijn nauw met elkaar verbonden. Een motorfiets die twee of drie keer zo zwaar is als de bestuurder is door hem of haar gemakkelijk in bedwang te houden zolang er enige voortgang in zit. Zodra je stil komt te staan is het noodzakelijk tijdig een ‘voetje aan de grond’ te hebben om het gevaarte overeind te houden. Jaren geleden moest Hugo van Zeijl dit een keer aan den lijve ondervinden. Hij wilde een kleine straat-opbreking passeren door over een loopplank te rijden. Dit had best goed kunnen gaan, ware het niet dat hij halverwege ongewenst tot stilstand kwam. Hij kon niet met zijn voeten bij de grond en viel zijdelings om. Een natuurlijke reflex is dan dat je je val wilt breken. Je strekt toch nog even je hand uit. Bij Hugo verliep dit allerminst goed. Met zijn volle gewicht raakte hij de grond, als eerste op het puntje van een middelvinger. Die vinger drukte de middenhandsbeentjes uit elkaar. Meer dan een half jaar moest hij revalideren om weer zijn werkzaamheden te kunnen oppakken. Een arts in Utrecht vertelde hem dat hij hiermee tot een zeer select gezelschap behoorde. Op heel de wereld waren maar zeven gevallen bekend van een dergelijke blessure.

Zelf heb ik ook eens zo’n geintje gehad. Terugkerend van de IJR in Berg en Dal (2016) kwam ik onvrijwillig in aanraking met een personenauto. Vanuit stilstand viel ik met de motor, Carla nog achterop, zijdelings om. Tussen het uiteinde van mijn stuur en het asfalt zat net het topje van mijn linkerpink. Een pijnlijke affaire. Gelukkig is het geplette vingerkootje nog redelijk hersteld.

Einstein heeft met zijn opmerking over balans en beweging absoluut een punt. Hij inspireert ermee om die vermoeiende en soms ook wel saaie oefeningen toch vooral te blijven doen. Maar het gaat veel verder. Voor het welzijn van de mens is het nuttig om in allerlei opzichten in beweging te blijven, voor lichaam en geest.

Door te zorgen voor beweging kom je trouwens gemakkelijk uit bij de lijfspreuk van Harrie van Ewijk: keep the rubber on the tarmac. Ook voor de motor is het goed als die niet alleen maar stil staat. Regelmatig gebruik maakt de motor betrouwbaar. Het liefst uiteraard met een kundige en betrokken berijder, want die zal snel merken wanneer er onderhoud of extra aandacht nodig is. Dus haal die motor maar weer eens uit de schuur en laat hem – op evenwichtige wijze – genieten van de buitenlucht. Dat is ook goed voor jezelf.

"Bij de mens is het

net als bij de fiets,

om in evenwicht te blijven moet je

de vaart erin houden."

In haar jaarverslag (SG 1-2024) gaf Marijke al aan dat we nog in de bezwaarprocedure zaten. Tijdens de AV kon zij toelichten dat het tij zich keerde ten gunste van de club. Zie daarvoor de notulen van de AV in deze SG.

Het zal intussen een jaar of acht geleden zijn dat één of meer ambtenaren van de Belastingdienst meenden dat bij verenigingen en stichtingen best wat geld te halen zou zijn. Van de watersportvereniging, waarvan ik tot voor kort lid was, weet ik dat zij gemakkelijk op één lijn werden gesteld met commerciële jachthavens. Al in 2017 of 2018 moest daar ineens BTW worden betaald over contributies, barinkomsten en de jaarlijkse ligplaatsvergoedingen. Hup, 21% prijsverhoging. De oldtimerclubs kwamen kort daarna in het vizier. Diverse clubs werden aangeslagen omdat zij op jaarbasis inkomsten verwierven van meer dan 20.000 euro. Ten opzichte van andere clubs stond de AJS-Matchless Vereniging er direct slecht op omdat wij ook een eigen onderdelenfonds hebben. Het accepteren van de eind 2019 opgelegde BTW-plicht leek ondanks veel gemor in oldtimerkringen onontkoombaar. We slikten het ongemak weg en zorgden ervoor dat met ingang van 2020 elk kwartaal BTW-aangifte werd gedaan.

De FEHAC deed pogingen de BTW-plicht te weerleggen door zich te beroepen op de erfgoed-positie van oldtimerclubs. Zonder resultaat. De BSA-club ging procederen en kreeg in 2022 een gunstige uitspraak van de Haagse rechtbank waarbij met name het betalen van BTW over de contributie als onrechtmatig werd bestempeld. Dit gaf ons moed om tegen de opgelegde BTW-plicht in te gaan. Bij elke kwartaal-aangifte is er de mogelijkheid bezwaar te maken. We deden dit – met verwijzing naar de uitspraak in de BSA-zaak – vanaf begin 2023. Het bezwaar leek verre van kansrijk, maar de uitdaging om het niet op zijn beloop te laten was er ook. We troffen een bijzonder vriendelijke inspecteur die ons de gelegenheid gaf ons bezwaar te onderbouwen. We stelden een stuk op dat stevig leunde op de overwegingen van de Haagse rechter, wetend dat de Belastingdienst daartegen nog in beroep zou kunnen gaan. De inspecteur wilde ons bezwaar afwijzen; hij liet ons zijn conceptbrief lezen. Daarin werd met name betoogd dat de situatie bij onze vereniging wezenlijk anders zou zijn dan bij de BSA-club. We kregen nog de gelegenheid ons bezwaar mondeling toe te lichten. Daarvan hebben Marijke en ik gebruik gemaakt. Voorafgaand stuurden we nog een aanvullende repliek waarin we konden verwijzen naar een zeer recente zaak van de Citroën Traction Avant club. Hier had een Belastinginspecteur de argumentatie van de BSA-zaak juist omarmd. Tijdens het gesprek ontstond steeds meer het gevoel dat we redelijk sterk stonden. De Belastingdienst was wellicht bezig een draai te maken. Toch waren we meer dan blij verrast dat er luttele weken later zowel een positieve uitspraak kwam als de mededeling dat alle te veel betaalde BTW zou worden terugbetaald.

We hebben dus wel degelijk even de wind in de rug gehad. Maar zonder doortastend en volhardend te zijn hadden we het toch niet voor elkaar gekregen.

I De verwachting is dat we naar de 200 gaan. In grote lijnen is het programma gereed. Inmiddels hebben veel mensen aangeboden om te helpen bij de uitvoering van dit evenement. Graag zouden we nog wat mensen hebben die een keer als bezemwagen willen rijden. De International 2025 gaat waarschijnlijk gehouden worden in Schotland in de plaats Comrie of Dalavich aan de westkust. Een leuk perspectief. De International in 2026 gaat in Nederland gehouden worden. Dit is voor onze club ook een jubileumjaar waar een feestje bij hoort. Graag hoor ik of er mensen zijn die dit mee willen organiseren of dat ze een geschikte locatie hiervoor weten.

Keep the rubber on the tarmac

Uiteraard was ook de ontwikkeling van onze vervoermiddelen een belangrijk subthema. Wat altijd nog leuk is om te zien is hoe de koets een auto werd (de carrosserie is nog lang ‘koetswerk’ genoemd) en hoe fiets + motor een motorfiets werd. De twintigste eeuw heeft enorme ontwikkelingen laten zien in onder meer de lucht- en ruimtevaart. Stroomlijn werd belangrijk. Soms vooral de suggestie van snelheid want na verloop van tijd kregen zelfs allerlei huishoudelijke producten als stofzuigers en broodroosters een ‘snel’ uiterlijk.

Vaak vroegen technische vernieuwingen om een daarbij passende vormgeving. En dan kon het nogal wat moeite kosten om een logische oplossing te bedenken. Zo is de Majestic motorfiets van de Duitse ontwerper George Roy uit 1929 in meerdere opzichten een icoon. Door de bijzondere stuurinrichting is de voorkant van de motor erg breed en krijgt het geheel een soort omgekeerde stroomlijn. Tja, en dan die koplamp, die vloekt toch aardig met de zo nadrukkelijk gezochte uitstraling.

Een ander icoon op de tentoonstelling was de Moto Major van de Italiaanse ontwerper Salvatore Maiorca. Deze vliegtuigontwerper ontwikkelde de motor voor Fiat. De koplamp is hier integraal onderdeel van de gehele beplating. De wielen zijn verend gemaakt met rubber (dus zonder spaken), ontleend aan oplossingen voor een landingsgestel. Onder de beplating zit een bescheiden ééncilinder met cardanaandrijving. De motorfiets heeft twee horizontaal uitlopende visstaartdempers (wat niet logisch is, maar er wel mooi uitziet). Slechts één van de dempers is op het motorblok aangesloten .… Het ontwerp is helaas nooit verder gekomen dan prototype. (Zie ook: www.vintagent.com).

De ontwerpers van onze veelal na-oorlogse AJS-en en Matchlessen hadden in vergelijking met deze voorbeelden niet bepaald veel verbeelding. Onze trouwe tweewielers zien er – ook in vergelijking met tijdgenoten – niet heel sprankelend uit. Er waren duidelijk andere prioriteiten. Ook bij AMC gold iets van ‘doe maar gewoon’. Daar plukken wij voor onze clubweekeinden en toertochten wel de vruchten van. Maar het blijft fijn dat er ontwerpers zijn die gewoon hun eigenwijze gang gaan. Zoals de Engelsman Ben Bowden met zijn Spacelander (1960). Die fiets verbeeldt je reinste fascinatie voor de ruimtevaart en is een plaatje om te zien. 

Het is inmiddels winter, rijden doen we niet. Het is wel een mooie tijd om onderhoud aan de motor te plegen of een ander project op te pakken. Op het moment dat ik dit schrijf zijn we al enkele maanden bezig geweest met de voorbereiding voor de International In Diekirch. Overleg doen we veelal via de computer. Veel zaken zijn al geregeld, zoals de huur van de tenten, verzekering, de catering, de drankvoorziening, de website, de toerritten en het inschrijven. Maar er zijn nog talrijke zaken waar aandacht aan besteed moet worden. We hebben gelukkig nog tijd. Intussen zijn de inschrijvingen begonnen en is het aftellen te volgen op de speciale website. Het is mogelijk om eerder te komen of langer te blijven, maar dat moet je zelf regelen met de camping.

Wij kunnen eventueel mensen gebruiken die als bezemwagen willen fungeren en we zijn op zoek naar een soort troubadour die in een afgelegen hoekje leuke rustige muziek kan maken. Info en aanmeldden bij mij.

Zoals ik al eerder geschreven heb hebben wij het voorstel aan de Engelse club gedaan om ook een International in 2026 in Nederland te houden op voorwaarde dat zij in 2025 een International in Engeland organiseren. Dit voorstel werd met dank aanvaard en intussen zijn er al twee voorstellen gedaan. Er ligt een voorstel voor Salisbury en een voorstel voor Perthshire Schotland. Ik heb stiekem laten weten dat mijn voorkeur naar Schotland uit gaat.

Voor 2024 heb ik al een aantal ritten en weekenden gepland. Er is nog ruimte. Als je iets wilt organiseren laat het mij dan weten dan kunnen we samen kijken wat de mogelijkheden zijn.

Ik wens jullie fijne feestdagen en een goed gezond en pechvrij 2024.

Keep the rubber on the tarmac

In januari 1950 verscheen de eerste druk van Het Motorrijders Handboek, geschreven voor G.W. Rabbers. Als doel van de uitgave werd in het voorwoord vermeld: ”… meer belangstelling te wekken voor de trouwe reiskameraad, wenken en raadgevingen te bieden die zijn levensduur ten goede zullen komen.” Het is goed denkbaar dat de heer Rabbers heeft bijgedragen aan dat doel, al is het waarschijnlijk te veel eer om te zeggen dat wij dankzij zijn aanbevelingen nu nog op onze oldtimers kunnen rondrijden.

Al in 1956 verscheen een tweede druk. Daarin blikt de auteur even terug. Hij stelt vast: “Toen de eerste druk geschreven werd leefden wij nog in de jaren, waarin het niet zo gemakkelijk was een nieuwe motor te bemachtigen. Vele oude machines, die toen meer kostten dan hun nieuwprijs voor de oorlog was, waren destijds de trots van de motorrijders. (…) Het is vanzelfsprekend, dat er nog vele oude motoren dagelijks gereden worden. Trouwe machines, die hun berijders evenveel en misschien soms meer genot verschaffen dan anderen een nieuwe.”

Tja, andere tijden. Aan nieuwe motoren tegenwoordig geen gebrek. Ze worden ook dit jaar nog weer in fikse aantallen verkocht. We kijken nu een beetje anders naar het oude spul. Je mag wel een flinke spaarpot hebben om een echte klassieker in goede staat te kunnen kopen. We begeven ons op de weg met ‘mobiel erfgoed’ en zijn ons ervan bewust dat die ouwe beestjes gekoesterd moeten worden. En mooi eigenlijk dat daarbij het boekje van Rabbers nog best nuttige tips bevat. In tien hoofdstukken loopt hij zo’n beetje alle onderwerpen langs waarmee je als motorrijder van doen hebt. Te beginnen bij afwegingen rond de aanschaf en instructies voor het rijden tot het gebruiken en onderhouden van de motor.

In hoofdstuk acht gaat het over noodreparaties. Welke storingen komen het meest voor? Rabbers: “De storingen, waardoor we gewoonlijk dadelijk onderweg blijven zitten, zijn een aantal ontstekingsstoringen. Een vette bougie, beschadigde isolatie van de bougiekabel, een klemmende of ontstelde onderbreker en, bij bobineontsteking, losse laagspanningsverbindingen.” Verder worden mankementen aan de verlichting genoemd, gebroken kettingen en kabels, de kans op een vastloper en lekke banden. Kijk, dat klinkt voor ons toch nog zeer vertrouwd. Met uitzondering van de vette bougie, waarvan we met onze viertakt motoren geen last hebben.

Het is verleidelijk nog meer tekst van Rabbers te citeren, ook al vanwege de optimistische toon die hij hanteert. Zoals: “Maar het voorkomen is oneindig veel beter dan het genezen. En de meeste storingen kunnen we wel voorkomen.” Hoe dan? Door onderhoud! “Wie er zorg voor draagt, dat zijn motor geregeld goed gereinigd is, ziet ook wat er anders door de modder bedekt wordt en kan gewoonlijk tijdig ingrijpen.” Het klinkt wat vaderlijk, maar zeg eens dat hij ongelijk heeft …..

Ook voor onze trips en toertochten geldt dat we om te beginnen de juiste handelingen moeten verrichten voordat we op reis gaan. En de nodige reservespulletjes en gereedschappen inpakken voor onderweg. Dit is hoe Rabbers erover denkt: “Een motorrijder, die zichzelf respecteert, moet in staat zijn een carburateur te demonteren om een verstopping in de sproeier op te heffen. Hij moet een bougie kunnen vervangen, hij moet een lamp kunnen plaatsen .. (…) Het zijn werkjes, die ook zogenaamd onhandige mensen heel goed onder de knie kunnen krijgen en ze zullen zich veel minder hulpeloos voelen in geval van storing onderweg.”

Kortom: je zorgt maar dat je weet hoe dat moet.

Deze manier van doen blijkt soms slecht te passen bij de wijze waarop een hulpdienst als de ANWB te werk gaat wanneer er een verzoek om assistentie wordt gedaan. De ANWB en ook de in het buitenland ingeschakelde zusterorganisaties, werken met protocollen die uitgaan van chauffeurs die geen idee hebben van wat er in en aan een voertuig functioneert, die dus ook geen idee hebben van wat ervoor nodig is om verder te komen. Dit heeft tot gevolg dat men altijd eerst een door de organisatie erkende deskundige laat vaststellen of het voertuig gemaakt kan worden. Eerder zal men niet overgaan tot de vraag op welke wijze met alternatief vervoer de reis kan worden voortgezet.

Zelf heb ik dit anderhalf jaar terug meegemaakt in het Duitse Dasburg. Het leverde veel tijdverlies op. Deze keer was Rob van der Ham de klos met een vastgelopen hoofdas van zijn versnellingsbak. Het gebeurde in Italië. Wij vinden het normaal dat hij eerst probeerde de boel los te maken om zo mogelijk op eigen kracht verder te gaan. Maar hulpdiensten stellen zich erg argwanend op als ze worden geconfronteerd met een gedeeltelijk gedemonteerde motor. De ingeschakelde ‘deskundige’ – vaak niet veel meer dan een vertegenwoordiger van een afsleepdienst – kan dan niet meer vaststellen of, naar eigen beoordeling, de motor gemaakt had kunnen worden. Er kan zelfs argwaan ontstaan of de voertuigeigenaar wel bona fide gehandeld heeft met zijn hulpvraag.

Dit betekent volgens mij twee dingen. Eén: als hulpvrager moet je je ervan bewust zijn dat zodra je de hulpdienst inschakelt je zelf de regie een beetje kwijt bent. Je moet dan geduldig afwachten (al bellend met de ANWB-helpdesk) tot de nodige conclusies zijn getrokken en vaak accepteren dat het flink wat tijd vereist alvorens je weet hoe het verder gaat. Punt twee: de hulpdiensten als de ANWB zouden meer begrip moeten hebben voor de specifieke voertuigkennis van klanten die per oldtimer reizen. Zeker bij de tweewielers is het gebruikelijk dat de berijder zelf sleutelt. Zo’n berijder weet meestal een perfecte diagnose te stellen. Ik ben voornemens binnenkort een briefje naar de ANWB te sturen met vragen van deze strekking. Eens kijken of dat iets oplevert.

Karl de Bruijn had op zijn terugreis van Appingedam (het zeer geslaagde Big Port Party treffen, waarover in deze SG veel meer) pech met zijn motor. Hij deed een beroep op de KNAC, waar hij is verzekerd, en werd uitermate vlot geholpen. Overigens werkt de KNAC ook met de ANWB samen. Maar volgens Karl zijn de voorwaarden daar gunstiger waar het oldtimers betreft als je een bescheiden aanvulling op je polis kiest. Het is misschien te kort door de bocht om het lidmaatschap van de ANWB in te ruilen voor dat van de KNAC, maar het is de moeite waard te proberen er een eerlijke vergelijking voor te maken.

Nog even iets heel anders. Bij onze algemene vergadering in Achterveld vroeg het bestuur instemming voor het dragen van een eventueel verlies (tot maximaal € 1.000) op de IJR in Slovenië. Daar ter plaatse wist Rob Swift van de Engelse club te vertellen dat door scherp onderhandelen in de eindfase van de voorbereiding er zeker geen financieel tekort zou

ontstaan, ondanks het lagere aantal deelnemers van uiteindelijk nog geen 80. Dat is dan weer even prettig om te horen.

Uiteindelijk bleek dat er massaal gekozen werd voor die ene nieuwe partij BBB, die nu in alle provincies direct maar de meeste zetels wist te behalen. Nou heb ik persoonlijk niets tegen de aanvoerder van die BBB, ze is me sympathieker dan de rattenvanger die bij de verkiezingen van 2019 de boel op zijn kop zette. Maar het is toch de vraag of er dit jaar verstandig is gekozen. ”We” waren niet tevreden over de wijze waarop het land werd bestuurd. En gaat dat straks echt beter worden? Het bestuur komt nu in handen van heel veel goedbedoelende types die met elkaar nog geen team vormen en gemiddeld erg weinig bestuurlijke ervaring hebben.

Ik wil niet al te somber doen en er van uit gaan dat de boeren-burgers bestuurlijk in zeven sloten tegelijk zullen lopen. Toch zou het mij niet verbazen wanneer zij op het moment dat je dit leest al hun eerste bokken hebben geschoten.

Tja, het is altijd fijn als er iets te kiezen valt. Leuker dan de politieke vraag wie ons land moet besturen vind ik op dit moment de vraag van dokter Sigmund. Wil je therapie of een hobby? Deze vraag trof ik aan in mijn vertrouwde Volkskrant van 26 oktober 2022. Ik ben een groot fan van Sigmund. Bijna dagelijks kijk ik met genoegen naar zijn manier van reageren op het menselijk getob. Het mooie van bijgaande cartoon is dat deze wat mij betreft echt hout snijdt. Een hobby, bijvoorbeeld zoals wij ons bezig houden met oude Engelse motoren, kan zeer veel genoegen geven. En nee, het lukt ons helaas niet om daarmee een aardig belegde boterham te verdienen, zoals de psychiater. Onze hobby kost gewoonlijk geld, maar dat hebben we er graag voor over.

Het opknappen van een oude motor en/of het rijdend houden van onze oldtimers – er zitten vele plezierige uren in. Het bezoeken van treffens biedt altijd weer uitdagingen om er te komen en na afloop veilig weer thuis. Tijdens de treffens zijn er volop mogelijkheden om andere clubleden te ontmoeten. In de loop der jaren heeft onze vereniging al vele mooie vriendschappen doen ontstaan.

In de week van de Statenverkiezingen hadden we ook onze jaarlijkse Algemene Vergadering. Ook die bijeenkomst (met een kleine 60 deelnemers) was weer een overtuigende demonstratie van hoe prettig het is een hobby te hebben. Dat zie je bijvoorbeeld als er na de pauze verder gegaan moet worden met de vergadering. Iedereen is dan zo druk in gesprek dat het wat moeite kost om aller aandacht opnieuw te verkrijgen. Maar de vergadering 2023 verliep weer soepel en heel plezierig. Dat hebben we toch maar mooi te danken aan het feit dat het bestuur een goed team is en dat er voldoende bestuurlijke ervaring aanwezig is om de vereniging te leiden.

Bij de opleiding die ik volgde werkten we indertijd – en ja, dat is best lang geleden, het was nog vóór de tijd van de Casio zakjapanner – met de rekenliniaal. Daarmee kon je vrij snel en best nauwkeurig berekeningen maken. Sommige jongens waren er net zo handig mee als de Chinezen met hun telraam. Door naar de juiste rij cijfertjes te kijken en de middenschuif te verplaatsen kon je van alles berekenen. Bij het aflezen van de uitkomst was het altijd van groot belang de schaal, de orde van grootte in de gaten te houden. Je moest wel snappen of die uitkomst ergens bij de 10, de 100 of de 1000 moest liggen.

Ondanks die opleiding ben ik geen techneut geworden. Ik weet nu niet eens meer hoe ik de rekenliniaal zou moeten gebruiken. Maar het begrip ‘orde van grootte’ is nog vaak in beeld gekomen; het is op heel veel zaken van toepassing. Het geldt bijvoorbeeld voor afwegingen van allerlei risico’s. Van de kans op stormschade tot mogelijke bijwerkingen van medicijnen. Het is zowel van toepassing op de kansberekening zelf als op het inschatten van de ernst van een mogelijke schade.

Voor het gebruik van onze oldtimers is relevant dat we er gemiddeld per jaar maar weinig kilometers mee maken. Voor auto’s is de jaarlijkse kilometrage berekend op ongeveer 1.700 kilometer. Bij motorfietsen is dat getal niet hoger dan 1.100. Dit lagere aantal kilometers zou ermee te maken hebben dat veel oldtimer motoren niet in hun eentje in de garage staan terwijl de trotse eigenaar er toch hooguit op één tegelijk kan rijden. Hoe dan ook: mocht je in discussies verzeild raken waarbij de liefhebber van oldtimers wordt neergezet als grote boosdoener – er is alle reden om die aanklachten van wat tegenargumenten te voorzien.

Er hoeft maar één containerschip minder vanuit China met overbodige rotzooi naar Europa te varen en wij kunnen de ‘bespaarde’ milieubelasting benutten om met heel onze club een jaar lang vrijuit rondjes te rijden. Of nog beter: laat Poetin een handvol raketten minder afsturen op Oekraïne en we creëren evenveel ‘uitstootruimte’. Of ik dit met harde cijfers kan onderbouwen? Nou ik heb er geen wetenschappelijk onderbouwde data en ook de rekenliniaal niet bij gehad om dit te durven beweren. Ik zie dit als een duidelijk voorbeeld van ’orde van grootte’.

En dan te bedenken dat we zelfs met onze oldtimers nog het nodige kunnen doen om het milieu niet onnodig te belasten. Ik hoor om mij heen dat er kritischer wordt gekeken naar de wenselijkheid om vliegreizen te maken. Dat scheelt heus een slok op een borrel. En we kunnen meer gebruik maken van schone synthetische benzine. Dat is nog effectiever dan de greenwashing die hoogtij viert bij het bomen planten en de emissiehandel. Hoewel: bomen planten, doe dat gerust maar wel.

De Moespot is open vanaf 10.00 uur, de twee kleine zaaltjes zijn beschikbaar voor onderdelenmarkt. Mocht je nog iets nodig hebben van het O.F. en/of het B.A.F. bestel je spullen dan tijdig bij Albert en/of Sjoerd, dan kunnen zij (in overleg) jouw bestelling meenemen. De vergadering begint om 13.00 uur.

Voorstel HUISHOUDELIJK REGLEMENT (HHR)

Dit jaar mogen we stemmen over het HHR. Vorig jaar zijn de statuten herzien en nu is het HHR aan de beurt voor herziening. Het voorstel voor herziening van het HHR staat in SG2-2023.

Wat: Algemene Vergadering.

Wanneer: Zaterdag 18 maart 2023.

Waar: Cultureel centrum de Moespot,

Hoe laat: Vanaf 10.00 uur, onderdelenmarkt/bijkletsen.

13.00 uur Algemene Vergadering.

Locatie: Cultureel centrum De Moespot,

Jan van Arkelweg 6, 3791 AC Achterveld.

Wil je het huidige huishoudelijke reglement bekijken?

Mail Ad Janse: ellalove@zeelandnet.nl

Bel Ad Janse: 06-18938020

Ga naar ajs-matchless.nl. Daar staat een bericht m.b.t de AV met een link naar het huidige reglement.

In België was er tot voor kort nog geen sprake van een technische keuring inzake motoren, er kon dus lustig gebouwd en geknutseld worden en kon je vervolgens gewoon perfect legaal de straat oprijden als je vooraf de nodige inschrijving voltooid had. Europa heeft beslist dat België een soort van motorkeuring moet invoeren en uiteraard maakt men geen onderscheid tussen moderne of oldtimer motoren. Motoren onder de 125cc zijn vrijgesteld.  Vanaf 1 Januari zal je dus eenmalig bij een nieuwe inschrijving of na een ongeval je moeten aanmelden bij de technische keuring met je motorfiets. Er zal gecontroleerd worden op de stuurinrichting, remmen, lichten en nog andere reeds niet gedefinieerde punten. Er zijn nog veel vraagtekens met andere woorden... Kostprijs daarentegen is al wel gekend, €60. Wie hier meer over wil lezen kan dit op de voet volgen via de link onderaan dit artikel. 

Ook de wegenbelasting voor "oldtimers" (ouder dan 30 jaar) welke jaarlijks moet betaald worden zal vanaf 1 januari 2023 opgetrokken worden naar €100. Er was lang geen duidelijkheid of dit ook het geval zou zijn voor oldtimer motoren maar nu blijkt dat de verhoging enkel betrekking heeft op oldtimer auto's. De jaarlijkse wegenbelasting voor oldtimer motoren blijft dus ongewijzigd maar is nog wel steeds onderhevig aan indexatie. Uiteraard geldt dit enkel voor Vlaanderen en hebben ze in het Brusselse gewest en Wallonië een andere regeling, begrijp wie begrijpen kan. 

Meer info? > www.reddeoldtimer.be